🎃 14 Niedziela Zwykła Rok B

10. Niedziela Zwykła CHRYSTUS NASZYM ŻYCIEM I ZMARTWYCHWSTANIEM 113 11. Niedziela Zwykła JEDYNIE BÓG ZNA SERCE KAŻDEGO CZłOWIEKA..116 12. Niedziela Zwykła NAŚLADUJMY CHRYSTUSA W NIESIENIU KRZYŻA ..119 13. Niedziela Zwykła PRAWDZIWA WOLNOŚć ..122 14. Niedziela Zwykła

XXX NIEDZIELA ZWYKŁA – Rok B Czytania mszalne. PIERWSZE CZYTANIE Pan wybawił swój lud Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza. Jr 31, 7-9 Nowe Wyjście (31,7-14).

Pierwsze czytanie Koh 1,2;2,21-23 Czytanie z Księgi KoheletaMarność nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami – wszystko jest nieraz człowiek, który w swej pracy odznacza się mądrością, wiedzą i dzielnością, a udział swój musi on oddać człowiekowi, który nie włożył w nią trudu. To także jest marność i wielkie zło. Cóż bowiem ma człowiek z wszelkiego swego trudu i z pracy ducha swego, którą mozoli się pod słońcem? Bo wszystkie dni jego są cierpieniem, a zajęcia jego utrapieniem. Nawet w nocy serce jego nie zazna spokoju. To także jest marność. Psalm responsoryjnyPs 90 Ps 90 (89), 3-4. 5-6. 12-13. 14 i 17 (R.: por. 1b)Panie, Ty zawsze byłeś nam ucieczkąObracasz w proch człowieka *i mówisz: «Wracajcie, synowie ludzcy».Bo tysiąc lat w Twoich oczach †jest jak wczorajszy dzień, który minął, *albo straż Ty zawsze byłeś nam ucieczkąPorywasz ich, stają się niby sen poranny, *jak trawa, która rośnie:rankiem zielona i kwitnąca, *wieczorem więdnie i Ty zawsze byłeś nam ucieczkąNaucz nas liczyć dni nasze, *byśmy zdobyli mądrość Panie, jak długo będziesz zwlekał? *Bądź litościwy dla sług Twoich!Panie, Ty zawsze byłeś nam ucieczkąNasyć nas o świcie swoją łaską, *abyśmy przez wszystkie dni naszemogli się radować i Pana, Boga naszego, niech będzie nad nami †i wspieraj pracę rąk naszych, *dzieło rąk naszych wspieraj!Panie, Ty zawsze byłeś nam ucieczką Drugie czytanieKol 3, Bracia:Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze Życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w więc śmierć temu, co przyziemne w członkach: rozpuście, nieczystości, lubieżności, złej żądzy i chciwości, bo ona jest okłamujcie się nawzajem, bo zwlekliście z siebie dawnego człowieka z jego uczynkami, a przyoblekliście nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu Boga, na obraz Tego, który go stworzył. A tu już nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, barbarzyńcy, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz wszystkim we wszystkich jest Chrystus. Werset przed Ewangelią (Alleluja)Mt 5, 3 Mt 5, 3Alleluja, Alleluja, AllelujaBłogosławieni ubodzy w duchu,albowiem do nich należy królestwo Alleluja, Alleluja EwangeliaŁk 12, 13 - 21 Słowa Ewangelii według Świętego ŁukaszaKtoś z tłumu rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem».Lecz On mu odpowiedział: «Człowieku, któż Mnie ustanowił nad wami sędzią albo rozjemcą?»Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś ma wszystkiego w nadmiarze, to życie jego nie zależy od jego mienia».I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał w sobie: „Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów”. I rzekł: „Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe moje zboże i dobra. I powiem sobie: Masz wielkie dobra, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj!” Lecz Bóg rzekł do niego: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, co przygotowałeś?”Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty u Boga». Homilie Poziom życia jako najwyższa wartość (Klemens Stock SJ) Marność? (Tadeusz Czakański) Dobra doczesne a chrześcijanin (18. Niedziela zwykła roku C) (Edward Staniek) 18 niedziela zwykła (Zdzisław Wietrzak SJ) Życie nie jest zależne od mienia (Dariusz Madejczyk) Chciwość O wyważoną ocenę dwuwartościowej doczesności (Augustyn Jankowski OSB)

i 31 niedziela zwykła rok A 31 niedziela zwykła rok B 31 niedziela zwykła rok C Powrót do Niedziele zwykłe, Niedziele zwykłe 30 – 34, Powrót do Linki 31 NZ rok A:Ewangelia: Mt 23, 1 – 12; Ostrzeżenie przed uczonymi w Piśmie 1 Wówczas przemówił Jezus do tłumów i do swych uczniów tymi słowami:2 «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni

Trudności w przyjęciu Jezusa ks. Leszek Smoliński W książce pt. Sam bym tego nie wymyślił (Serafin 2002) znajdujemy opowieść perkusisty Jana Budziaszka z zespołu „Skaldowie” o narodzinach jego wielkiej muzycznej pasji, splecionej z historią polskiego big beatu i jazzu. To także świadectwo przemiany człowieka, który poszedł raz w klapkach na pielgrzymkę i od tej pory zaczął realizować w życiu scenariusz, którego – jak sam twierdzi, nie jest autorem. Jak powiedział o nim jeden z kolegów: „Janek jest znanym i cenionym muzykiem, ale w odróżnieniu od wielu innych, nie tylko konsumuje życie, ale stara się to życie przeżywać od strony metafizycznej i dzielić się tym z innymi. Żyjemy w XXI wieku, ale często odbiegamy od spraw ducha. Janek stara się o tym przypominać ludziom, z którymi przebywa na co dzień”. Jezus, który przyszedł do synagogi w rodzinnym Nazarecie, stara się przypominać ludziom z narodu wybranego swoje prawdziwe posłannictwo: „Duch Pański spoczywa na Mnie, posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę”. Niestety, te słowa stają się powodem do odrzucenia, ponieważ Jego ziomkowie nie zrozumieli misji, którą zlecił Mu Ojciec Niebieski. Tekst, który czyta Jezus, według żydów miał się spełnić w erze mesjańskiej, lecz mieszkańcy Nazaretu nie widzieli przed sobą ani Mesjasza, ani Jego czasów. Dla wielu nic nie znaczył też fakt, że słowom Jezusa towarzyszą także znaki i cuda potwierdzające Jego wiarygodność. Jeśli chcemy żyć Dobą Nowiną na co dzień, wcielać w czyn usłyszane słowa, potrzeba nam wiary zakorzenionej w Bogu i Jego Ewangelii. Św. Łukasz mówi, że Jezus nie mógł zdziałać w Nazarecie żadnego cudu, tylko na kilku chorych położył ręce i ich uzdrowił. Cuda są możliwe dla tego, kto wierzy. Wierzyć znaczy powierzyć siebie Bogu takim, jakim się jest. Ze swoimi zaletami i wadami, z dobrą i zła wolą, z tym wszystkim, co nas stanowi. W taki sposób otwieramy się na Chrystusa i przyjmujemy Boża łaskę do naszych konkretnych spraw. Inaczej pozostajemy zamknięci i Bóg nie może w naszym życiu nic uczynić. Gdy brakuje wiary, pojawia się lęk, który jest bezpośrednią przyczyną naszego zniewolenia. Lęk przed życiem, lęk przed drugim człowiekiem, lęk przed odrzuceniem, poczucie niezrozumienia czy lęk przed przyszłością. Warto w kontekście dzisiejszej Ewangelii zastanowić się, co nam – ludziom żyjącym dwadzieścia wieków po Chrystusie – przeszkadza przyjąć Jego zbawcze orędzie? Co w orędziu Jezusa nas niepokoi? Co wywołuje nasz wewnętrzny opór? W jaki sposób możemy stawać się uczniami i świadkami Jezusa w dzisiejszym świecie? Czy dzisiejsze spotkanie z Jezusem otworzy nasze „oczy wiary” i pozwoli nam zachwycić się swoim chrześcijaństwem? Z tymi i innymi pytaniami chcemy przyjąć deklarację św. Pawła: „Najchętniej więc będę się chełpił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa. Dlatego mam upodobanie w moich słabościach, w obelgach, w niedostatkach, w prześladowaniach, w uciskach z powodu Chrystusa. Albowiem ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny”.

Czy jesteś gotowy zobaczyć, jak ewangeliczne opowieści ostrzegawcze odnoszą się do Ciebie? Odpowiedź czeka w dzisiejszej homilii. Zapraszam na rozważanie na 32 Niedzielę Zwykłą rok A, pod tytułem Rezerwy duchowe. 32 Niedziela Zwykła rok A Szklanka Dobrej Rozmowy Ks. Marek Studenski.

Nie wystarcza, żeby w czasie liturgii Słowo Boże było przeczytane, ma być ono uroczyście głoszone, czyli proklamowane. Pismo Święte ma nie tylko karmić słuchających, uczyć, umacniać, wzywać do nawrócenia, ale także być oznajmianiem prawdy Bożej wobec Boga, świętych i aniołów. Śpiew jest tradycyjną formą głoszenia Słowa. Podkreśla jego wagę, przypomina o wyższości nad homilią czy kazaniem, sprzyja słuchaniu wiernych i nakierowuje na celebrację, na oddawanie chwały Bogu. Najczęściej śpiewane Słowo Boże można usłyszeć w trakcie procesji Bożego Ciała, natomiast nic nie stoi na przeszkodzie, żeby je śpiewać na codzień. Można się przed tym bronić odwołując się do stopniowania uroczystości celebracji, ale często jest to wymówką i prowadzi do zaniku zwyczaju śpiewu Ewangelii czy lekcji na liturgii, co jest wielowiekową tradycją Kościoła. Wielu księży śpiewało Ewangelie kiedy byli diakonami, a wydaje się, że wraz ze święceniami o tym zapomniało, jak gdyby teraz ich posługa głosicieli Słowa przeszła na inny poziom. Zamiast, bazując na dotychczasowych doświadczeniach, angażować się bardziej, zaniżają swój poziom przechodząc do mniej lub bardziej udanej recytacji. Pobierz nagranie w formacie mp3 (ton dominikański): Pobierz plik teraz Być może odejście od śpiewu Słowa Bożego na liturgii wynika jedynie z braku odpowiednich pomocy, czy umiejętności samodzielnego przygotowania do śpiewu. Stopniowo udostępniając zestaw kilkunastu mszalnych fragmentów Ewangelii, chcielibyśmy zachęcić diakonów i prezbiterów do śpiewu Słowa Bożego. Mamy nadzieję, że będzie to z pożytkiem dla głoszących, słuchających i na chwałę Bożą. Schematy melodii większości śpiewanych Ewangelii znajdziecie w oficjalnych księgach liturgicznych zakonu dominikańskiego, w wydanym przez Fundację Dominikański Ośrodek Liturgiczny Regulae cantus, w śpiewniku Niepojęta Trójco, tom I i w Graduale Romanum. Wciągająca lektura? Poleć innym ten artykuł Ewangelia na XIV Niedzielę Zwykłą, rok B (Mk 6, 1-6) Pobierz plik teraz Powyżej można pobrać nuty w tonie rzymskim – a poniżej w dominikańskim: Pobierz plik teraz Ilustracja: Karl Paul Themistokles von Eckenbrech „Widok Lærdalsøyri” (detal), 1901, olej na płótnie; opr. Michał Wsiołkowski, Dominik Sak. Tekst Ewangelii w języku polskim: © Copyright by Konferencja Episkopatu Polski i Wydawnictwo Pallottinum. Nagrania Ewangelii można znaleźć na stronie serii, a także jako podcast w Spotify oraz iTunes Store: Zobacz wszystkie artykuły z tego cyklu Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

I 19 Niedziela zwykła rok A, 19 Niedziela zwykła rok B, 19 Niedziela zwykła rok C Powrót do Niedziele zwykłe, Niedziele zwykłe 19 – 23, Powrót do Linki 19 NZ rok A: Ewangelia: : Mt 14, 22 – 33; Jezus chodzi po jeziorze 22 Zaraz też przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go Zaufanie… – XX Niedziela Zwykła, Rok C Kiedy Pan nadejdzie – XIX Niedziela Zwykła, Rok C Wszyscy jesteśmy ubodzy – XVIII Niedziela Zwykła, Rok C Pocieszyciel, Wspomożyciel – Duch Święty – Zesłanie Ducha Świętego, rok C Wiara umacnia się dzięki wytrwałości – Wniebowstąpienie Pańskie, Rok C Kryteria miłości – VI Niedziela Wielkanocna, Rok C Zatroskany Ojciec – V Niedziela Wielkanocna, Rok C Głos i obecność – IV Niedziela Wielkanocna, Rok C Nowa szansa – III Niedziela Wielkanocna, Rok C Ciemność i wątpliwości – II Niedziela Wielkanocna, czyli Miłosierdzia Bożego, Rok C Iskra wiary i nadziei – Zmartwychwstanie Pańskie 2019 Uniżenie wywyższeniem – Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej, Rok C Dobro i zło do nas powraca… – V Niedziela Wielkiego Postu, Rok C Bliskość z Panem przemienia… – IV Niedziela Wielkiego Postu, Rok C Wędrówka przez pustynię życia – III Niedziela Wielkiego Postu, Rok C Przemiana serca – II Niedziela Wielkiego Postu, Rok C Kuszenie na miarę sił – I Niedziela Wielkiego Postu, Rok C Od belki w oku do błogosławieństwa – VIII Niedziela Zwykła, Rok C Miłosierni jak Ojciec – VII Niedziela Zwykła, Rok C Bóg jest oparciem – VI Niedziela Zwykła, Rok C Odpowiedzialność za innych – V Niedziela Zwykła, Rok C Język miłości – IV Niedziela Zwykła, Rok C Własne miejsce w Kościele – III Niedziela Zwykła, Rok C Bóg ma słabość… – II Niedziela Zwykła, Rok C Otwarci na łaskę zbawienia – Chrzest Pański, Rok C Światło prowadzące do Jezusa – Objawienie Pańskie, Rok C Szukajmy Jezusa z determinacją – Niedziela Św. Rodziny, Rok C Gdzie mieszka wola Boża? – IV Niedziela Adwentu, Rok C Radujmy się w Panu! – III Niedziela Adwentu, Rok C Prostujmy drogi – II Niedziela Adwentu, Rok C Wiara daje pewność zbawienia – I Niedziela Adwentu, Rok C Królestwo w sercu – XXXIV Niedziela Zwykła – Chrystusa Króla, Rok B Czasy ostateczne – XXXIII Niedziela Zwykła, Rok B Człowiek bez maski…– XXXII Niedziela Zwykła, Rok B Jedyny Bóg – XXXI Niedziela Zwykła, Rok B „Przeczołgani” przez życie – XXX Niedziela Zwykła, Rok B „Niewolnik” z wyboru – XXIX Niedziela Zwykła, Rok B Skarby w zasięgu ręki – XXVIII Niedziela Zwykła, Rok B Dzieci jednego Ojca – XXVII Niedziela Zwykła, Rok B Zazdrość i zgorszenie – XXVI Niedziela Zwykła, Rok B Mały – wielki człowiek – XXV Niedziela Zwykła, Rok B Stracić, by zyskać – XXIV Niedziela Zwykła, Rok B Wiara najwyższym bogactwem – XXIII Niedziela Zwykła, Rok B Zdrowa tradycja wielkim bogactwem – XXII Niedziela Zwykła, Rok B Porozumienie serc – Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej, Rok B Wielkie dziękczynienie – XX Niedziela Zwykła, Rok B Łaska wiary – XIX Niedziela Zwykła, Rok B Zdrowy umiar – XVIII Niedziela Zwykła, Rok B Bóg zaspokaja nasze pragnienia – XVII Niedziela Zwykła, Rok B Pasterz się troszczy – XVI Niedziela Zwykła, Rok B Wspólne podążanie do Królestwa – XV Niedziela Zwykła, Rok B Świadek Boga – XIV Niedziela Zwykła, Rok B Każdy człowiek ma imię – XIII Niedziela Zwykła, Rok B Współpracownik Boga – Uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela, Rok B 2018 Bóg formuje nasze serca – XI Niedziela Zwykła, Rok B Przyjaciel, czy krewny – X Niedziela Zwykła, Rok B Szabat i skarb wiary – IX Niedziela Zwykła, Rok B Jeden…ale w Trzech Osobach – Uroczystość Najświętszej Trójcy, Rok B Duch Święty – nauczyciel życia – Uroczystość Zesłania Ducha Świętego, Rok B Wpatrujmy się w niebo – Wniebowstąpienie Pańskie, Rok B Przyjaciel Boga, miłuje braci – VI Niedziela Wielkanocna, Rok B Owocująca latorośl – V Niedziela Wielkanocna, Rok B Wszyscy jesteśmy pasterzami – IV Niedziela Wielkanocna, Rok B Przyznajmy się do słabości – III Niedziela Wielkanocna, Rok B Wątpliwości i Miłosierdzie – Niedziela Miłosierdzia Bożego, Rok B Zmartwychwstały mieszka w Galilei – Zmartwychwstanie Pańskie, Rok B Jerozolima, Getsemani, Zmartwychwstanie – VI Niedziela Wielkiego Postu, Rok B Przykazania drogą do wolności – V Niedziela Wielkiego Postu, Rok B Niespodziewane ocalenie – IV Niedziela Wielkiego Postu, Rok B SMS-y z nieba – III Niedziela Wielkiego Postu, Rok B Olśniewające piękno – II Niedziela Wielkiego Postu, Rok B Nawracajmy się – I Niedziela Wielkiego Postu, Rok B Głosić wielkość Boga – VI Niedziela Zwykła, Rok B Pośpiech Jezusa – V Niedziela Zwykła, Rok B Najlepsza – Boża reklama – IV Niedziela Zwykła, Rok B Pełnia czasu – III Niedziela Zwykła, Rok B Powołani do świętości – II Niedziela Zwykła, Rok B Ojcowskie upodobanie – Chrzest Pański, Rok B Niezachwiana wiara – Niedziela Św. Rodziny, Rok B Blaski i cienie – IV Niedziela Adwentu, Rok B Odkryć swoją tożsamość – III Niedziela Adwentu, Rok B Prostujmy ścieżki – II Niedziela Adwentu, Rok B Bądźmy czujni – I Niedziela Adwentu, Rok B Tron dla Chrystusa – XXXIV Niedziela Zwykła – Chrystusa Króla – Rok A Dzielne pomnażanie talentów – XXXIII Niedziela Zwykła, Rok A Dopóki trwa nasze „dzisiaj” – XXXII Niedziela Zwykła, Rok A Cudowne wyzwolenie – XXXI Niedziela Zwykła, Rok A Miłość jest jedna – XXX Niedziela Zwykła, Rok A Święta obecność – XXIX Niedziela Zwykła, Rok A Zatroszczyć się o „strój weselny„ – XXVIII Niedziela Zwykła, Rok A Piękno Bożej „Winnicy” – XXVII Niedziela Zwykła, Rok A Szczęście u boku Ojca – XXVI Niedziela Zwykła, Rok A „Denar” życia wiecznego – XXV Niedziela Zwykła, Rok A XIX Niedziela Zwykła. liturgia.wiara.pl Komentarze i modlitwa wiernych Rok C XIX Niedziela Zwykła. rss newsletter facebook twitter. wiecej ». Czytania. Pierwsze czytanie. Ez 34,11–12.15–17. Psalm. ^{Chrystus dokładnie zna człowieka ● Rozważa: Paweł Pomianek ● Trzynasta niedziela zwykła, rok B (26 czerwca 2022) Ewangelia: Łk 9,51-62 ● Dzisiejsza Ewangelia pokazuje, jak różnorodna jest postawa Jezusa w zależności od sytuacji i jak głębokiej wiedzy o człowieku potrzeba, by skierować do niego odpowiednie dla niego słowa. „Trzeba porzucić wszystko, aby iść za Jezusem” – tak kościelny lekcjonarz tytułuje dzisiejszą Ewangelię. I faktycznie – jak zazwyczaj – trafnie wskazuje on sedno fragmentu wybranego przez Kościół na tę niedzielę. Rzeczywiście tekst ma nas skłonić do refleksji nad tym, ile bylibyśmy gotowi poświęcić, by pójść za Jezusem, na ile bezkompromisowa jest nasza wiara. A przede wszystkim: czy Chrystus jest dla nas na pierwszym miejscu i czy jesteśmy ludźmi faktycznie wolnymi – od tego, co nam pójść za Nim przeszkadza. Dwa obrazy Jezusa Ale fragment ten jest ciekawy także dlatego, że zawiera dwie perykopy (wystarczy zajrzeć do Pisma Świętego, by zobaczyć, że te fragmenty są rozdzielone i nadano im różne śródtytuły), które wprawdzie następują po sobie, ale mają inne przesłanie i pokazują dwa różne obrazy Jezusa. Jezus z pierwszego fragmentu, opowiadającego o nieszczególnie udanych odwiedzinach miasteczka samarytańskiego w drodze do Jerozolimy, wydaje się być przede wszystkim bardzo wyrozumiały względem ludzi, niewiele od nich wymaga, a wręcz można powiedzieć, że ostatecznie schodzi im z drogi. weszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by przygotować Mu pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jeruzalem. Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?» Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. I udali się do innego miasteczka. Jakże odmienny to obraz względem tego, co czytamy w końcowej części drugiej perykopy: Ten zaś odpowiedział: «Panie, pozwól mi najpierw pójść pogrzebać mojego ojca». Odparł mu: «Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże». Jeszcze inny rzekł: «Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu». Jezus mu odpowiedział: «Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego». Tutaj wymagania stawiane przez Jezusa są bardzo radykalne. Skąd to zróżnicowanie? Wydaje się, że Chrystus, który dokładnie zna kondycję i potencjał poszczególnych ludzi, po prostu podchodzi do danego człowieka, biorąc pod uwagę to, jak wiele można od niego wymagać. Jednym lepiej schodzić z drogi, ponieważ nie są gotowi przyjąć prawdy o Jezusie czy tym bardziej Jego powołania. Przy czym mimo to nie wolno ich krzywdzić. Nawet jeśli jawnie odrzucają wiarę i osobę Jezusa; nawet jeśli otwarcie się od Niego odcinają czy występują przeciwko niemu. Są jednak osoby, które są gotowe usłyszeć wprost wymagające słowa o powołaniu ze strony Jezusa. Może to być powołanie takie lub inne. Niemniej jednak wiadomo, że będzie to wezwanie do radykalnego pójścia za Chrystusem, do mężnego świadectwa wiary. W dzisiejszym świecie to, że na drodze Jezusa nie będzie łatwo, mamy jak w banku. Uwzględniając możliwości Pan uczy nas więc dziś nie tylko tego, że trzeba wiele dlań poświęcić, ale też tego, że dokładnie zna nasze serca, dokładnie wie, na co każdego z nas stać. I z wyrozumiałością i serdecznością spojrzy na nasze niedomagania i braki, jeśli tylko nasze intencje są czyste. No i nas również chce uczyć, byśmy nie siekli mieczem wiary na wszystkie strony i nie straszyli ogniem z nieba, surowo oceniając innych, lecz byśmy na każdego popatrzyli z wielką delikatnością, szacunkiem, uwzględniając jego historię, ewentualne zranienia, otwartość na przyjęcie Jezusowego orędzia. Ale skłania również do zadania sobie innego pytania: czy czasem nie jestem w sytuacji podobnej do tych, od których Jezus po prostu się odwraca, by odejść do innego miasteczka, bo my jesteśmy całkowicie niezainteresowani tym, co chce nam zaproponować… ————– Paweł Pomianek – świecki teolog, publicysta, filolog polski, redaktor i korektor tekstów, autor bloga z poradami dotyczącymi poprawnego używania języka polskiego i właściciel firmy Językowe Dylematy. Opiekun Dziennika Parafialnego. Mąż Anny, tata Julii, Piotrusia i Dominika. Słowa Ewangelii wg św. Łukasza Gdy dopełniały się dni wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jeruzalem, i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i weszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by przygotować Mu pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jeruzalem. Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?» Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. I udali się do innego miasteczka. A gdy szli drogą, ktoś powiedział do Niego: «Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz». Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć». Do innego rzekł: «Pójdź za Mną». Ten zaś odpowiedział: «Panie, pozwól mi najpierw pójść pogrzebać mojego ojca». Odparł mu: «Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże». Jeszcze inny rzekł: «Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu». Jezus mu odpowiedział: «Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego». Poleć innym!} yhDi.

tf87qtyr6w.pages.dev/125

tf87qtyr6w.pages.dev/132

tf87qtyr6w.pages.dev/28

tf87qtyr6w.pages.dev/130

tf87qtyr6w.pages.dev/280

tf87qtyr6w.pages.dev/307

tf87qtyr6w.pages.dev/163

tf87qtyr6w.pages.dev/58

tf87qtyr6w.pages.dev/25

14 niedziela zwykła rok b